Het archeologisch proces bij bouwplannen

De methode van archeologisch onderzoek is vastgelegd in landelijke regelgeving. De uitvoering van het onderzoek moet volgens de wet worden goedgekeurd door het college van burgemeester en wethouders. Zij laat zich hierin adviseren door de Walcherse Archeologische Dienst.

Het proces begint met een bureauonderzoek. Hiermee wordt een verwachtingsmodel opgesteld. Als uit dit onderzoek blijkt dat de kans heel klein is dat archeologie aanwezig is, blijft verder onderzoek uit. Blijkt uit het onderzoek dat archeologische waarden aanwezig kunnen zijn, dan volgt een zogenaamd inventariserend veldonderzoek. Dit kan in de vorm van boringen en/of van proefsleuven. De keuze hangt af van de aard van de verwachte archeologie. Om verder onderzoek te voorkomen kan het bouwplan zo worden aangepast dat de verwachte archeologie niet wordt bedreigd.

Wanneer uit het veldonderzoek blijkt dat er geen (waardevolle) archeologische resten (meer) aanwezig zijn, wordt het plan vrijgesteld van verder onderzoek. Als echter blijkt dat binnen het plangebied waardevolle archeologische resten aanwezig zijn, kan door planaanpassing worden vermeden dat opgraving van de archeologie nodig is. Wanneer dit niet mogelijk is, wordt gekeken naar de aard van de archeologie en wordt afgewogen of een opgraving voorafgaand aan de bouw- en graafwerkzaamheden moet plaatsvinden of dat met een begeleiding van de graafwerkzaamheden kan worden volstaan.

Niet aan alle bouwplannen moet een archeologisch onderzoek vooraf gaan. Bodemingrepen die binnen een bepaalde oppervlakte en dieptemaat blijven zijn vrijgesteld van dit onderzoek. De grootte van de vrijgestelde oppervlakte en dieptemaat zijn afhankelijk van de archeologische (verwachtings-)waarde van het gebied, waarin de bodemingrepen zijn gepland. De verschillende gebieden zijn terug te vinden op de Walcherse archeologische verwachtings- en beleidsadvieskaart.